EOT – Fiscaal voordeel kinderen ten laste

Uit de praktijk blijkt dat er erg veel verwarring bestaat over kinderen ten laste en het fiscaal voordeel dat daarmee samenhangt. Veel van de ouders die bij een scheidingsprofessional terecht komen voor hun EOT, weten zelfs niet wie van hen de kinderen op dat moment ten fiscaal ten laste heeft. Dat is ook geen probleem natuurlijk, zolang de financiën als gezin gedeeld worden. Wanneer ouders echter gaan scheiden, wordt de verdeling van dat fiscaal voordeel een belangrijk topic.

Naast het uitwerken van een systeem voor betaling en verrekening van de kosten van de kinderen, is het ook belangrijk om oog te hebben voor de fiscale optimalisatie van de financiële regeling voor kinderen in EOT-overeenkomsten.

Fiscaliteit is en blijft een moeilijk onderwerp, maar we doen hierbij een poging om het helder toe te lichten. Het fiscaal voordeel voor kinderen ten laste in een notendop!

Verhoging van de belastingvrije som

Het fiscaal ten laste hebben van een kind geeft aanleiding tot een verhoging van de belastingvrije som.

Eenvoudig gesteld: Iedereen heeft een bepaalde som aan inkomsten die vrijgesteld is van belasting. Doordat je kinderen ten laste hebt, stijgt die vrijgestelde som en betaal je minder belastingen. 

De belastingvermindering wordt verrekend in de personenbelasting, naar aanleiding van de jaarlijkse belastingaangifte. 

Men kan ervoor kiezen om maandelijks al een voorschot op dit belastingvoordeel te ontvangen: door kinderen ten laste te vermelden op de loonbrief, stijgt het nettoloon (het voordeel vertaalt zich in een korting op de bedrijfsvoorheffing). De uiteindelijke afrekening van het fiscaal voordeel volgt dan nadien in het aanslagbiljet voor personenbelasting.

Wie neemt de kinderen ten laste? 

Zolang een koppel gezamenlijk de belastingaangifte indient, maakt het eigenlijk niet uit wie van de ouders de kinderen fiscaal ten laste neemt. Het verhoogde nettoloon dat die ouder daardoor ontvangt, komt mee ten goede aan het gezinsbudget.

De fiscus zal in de jaarlijkse berekening van de personenbelasting de belastingvrije som voor de kinderen ten laste automatisch voegen bij de ouder die het grootste inkomen heeft. Het voordeel voor de ouders gezamenlijk wordt dus automatisch gemaximaliseerd.

Wanneer ouders uit elkaar gaan, wordt dit fiscaal voordeel wel een topic om samen te bespreken.

Scheidende ouders moeten beslissen van welk gezin de kinderen fiscaal deel zullen uitmaken. Een kind kan immers maar bij één iemand ten laste zijn.

Fiscaal voordeel als onderdeel van afspraken rond kosten voor de kinderen

Waar tijdens de relatie de ouder met het hoogste inkomen het fiscaal voordeel genoot, kan het na de scheiding worden toegekend aan de ouder met het laagste inkomen. Ouders moeten ook na de scheiding elk ‘in verhouding tot hun aandeel in de samengevoegde middelen’ instaan voor de kosten van hun kinderen. Om een verschil in inkomsten af te vlakken, kan het fiscaal voordeel worden toegekend aan de minstverdienende ouder.

Onderhoudsgeld?

Het kan zijn dat na het toekennen van dat fiscaal voordeel de ene ouder toch nog een kleiner inkomen heeft dan de andere. De ouders moeten samen instaan voor de kosten van de kinderen, maar de ene moet dat doen met een veel klein budget dan de ander. Betaling van onderhoudsgeld kan dan op zijn plaats zijn.

De ouder die onderhoudsbijdrage betaalt, kan die voor 80% fiscaal aftrekken. Let wel: dit belastingvoordeel is niet combineerbaar met het voordeel kinderen ten laste. In dit scenario zal de ene ouder dus een fiscale aftrek kunnen doen van betaalde onderhoudsbijdragen en geniet de andere ouder het fiscaal voordeel voor kinderen ten laste.

Fiscaal co-ouderschap

Het kan ook zijn er geen sprake is van onderhoudsbijdragen: beide ouders verdienen even veel en de kinderen verblijven even vaak bij hen allebei. 

Wie neemt de kinderen dan fiscaal ten laste? Om het belastingvoordeel gelijk tussen de ouders te verdelen, kan toepassing worden gemaakt van ‘fiscaal co-ouderschap’. Daarbij vragen de ouders de fiscus om de belastingvrije sommen voor de kinderen ten laste tussen hen te verdelen.

Blijft een ouder na de scheiding alleenstaande, dan verhoogt de belastingvrije som overigens nog. Dat geldt zo voor elk van de ouders en is dus niet beperkt tot één van hen.

Er moeten een aantal voorwaarden vervuld zijn om dit fiscaal co-ouderschap toe te passen:

– Het moet gaan om kinderen die nog ten laste zijn. Het is niet noodzakelijk dat de kinderen nog minderjarig zijn. Ook voor meerderjarige kinderen kan een fiscaal-co-ouderschap worden toegepast.

– De huisvesting van de kinderen moet gelijkmatig tussen beide ouders zijn verdeeld. 

– De regeling rond het fiscaal co-ouderschap en de verblijfsregeling van de kinderen moet volgens een bepaalde formulering worden opgenomen in een vonnis, een door de rechter gehomologeerd bemiddelingsakkoord, of een overeenkomst die geregistreerd werd door het Kantoor Rechtszekerheid. In de overeenkomst moet uitdrukkelijk worden bepaald dat de ouders de verhoging van de belastingvrije som tussen hen beide willen verdelen overeenkomstig dit statuut van fiscaal co-ouderschap. 

– Er worden geen onderhoudsgelden afgetrokken in voordeel van de kinderen.